Historia Szczepu WIGRY
Nasz szczep działa w ramach Związku Harcerstwa Polskiego. Od początku swojej działalności jesteśmy związani z krakowskim Śródmieściem. Siedziba szczepu WIGRY znajduje się w harcówce w Gimnazjum nr 6 w Krakowie przy ul. Blachnickiego 1. Obecnie prowadzimy działalność na terenie dwóch szkół podstawowych, jednego liceum i jednego technikum
Główną misją największej organizacji pozarządowej w Polsce jaką jest ZHP jest wychowywanie młodego człowieka, czyli wspieranie go we wszechstronnym rozwoju i kształtowaniu charakteru. Od lat stawiamy dzieciom i młodzieży ciągłe wyzwania poprzez różne formy aktywnego spędzania czasu. Pielęgnując takie wartości jak braterstwo, służba i samorealizacja wnosimy swój wkład w wychowywanie kolejnych pokoleń.
Organizujemy obozy, biwaki, rajdy dla dzieci i młodzieży na terenie całej Polski. Na swoich zajęciach poruszamy takie tematu jak: patriotyzm, samodoskonalenie, edukacja obywatelska, profilaktyka antyalkoholowa i antynikotynowa, komunikacja międzyludzka, praca w grupie, techniki krótkofalarskie, techniki linowe, wspinaczka alpejska, pierwsza pomoc, terenoznawstwo, prace pionierskie. Instruktorzy w naszej organizacji pracują jako wolontariusze.
Jezioro koło Suwałk, nad którym rokrocznie od 1924 do 39 (z wyjątkiem 1933 i 35) Warszawska i Mazowiecka Chorągiew organizowała kursy instruktorskie zwane Wigierskimi. Wzięło w nich udział około 1100 uczestników. W 1938 powstało zrzeszenie Wigierczyków. Kursy wytworzyły własny styl obozownictwa puszczańskiego, atmosferę i zasady zawarte w prawach puszczy. Symbolem kursów był totem Światowida, kursami kierowali m.in. Władysław Ludwig-Czarna Pantera, T.Piskowski-Piskorz Jelenie Rogi, Aleksander Kamiński-Kamyk, W. Sosnowski, Stanisław Lange, Wacław Błaszczyk.
Konspiracyjny oddział (batalion) Armii Krajowej, działający w Warszawie. Przybrał on kryptonim będący nazwą jeziora, nad którym odbywały się kursy instruktorów. Powstał 30 października 1939 z inicjatywy harcmistrzów: W. Ludwiga „Kamil”, W. Sosnowskiego „Witold”, C. Tomasika „Czesław”, E. Konopackiego „Trzask”, R Kaczorowskiego „Prokopa”. Przyczyną utworzenia odrębnej od Szarych Szeregów – Harcerskiej organizacji „WIGRY” był konflikt z 1938-39 roku między Warszawską Chorągwią Harcerzy i Naczelnikiem ZHP. W wyniku konfliktu około 100 instruktorów Chorągwi Warszawa zostało zwolnionych z ZHP, a część z nich wraz ze swymi środowiskami znalazła się w „WIGRACH”. Organizacja „WIGIER” weszła w skład ZWZ-AK i została przekształcona w oddział wojskowy w sile batalionu. Członkowie „WIGIER” uczestniczyli w akcjach małego sabotażu. Od 1942 były prowadzone rozmowy dowództwa „WIGIER” z Szarymi Szeregami. Scalenie warunkowały „WIGRY” anulowaniem sankcji naczelnika Harcerzy z 1939, co nastąpiło 16 marca 1943 rozkazem naczelnika Szarych Szeregów. W listopadzie 1943 zespół instruktorów – oficerów „WIGRY” obsadził Centrum Wyszkolenia Wojskowego Głównej Kwatery Szarych Szeregów i Szkołę Podchorążych „AGRICOLA”. Przed powstaniem Warszawskim batalion „WIGRY” liczący około 400 osób wchodził w skład oddziałów obwodowych dowódcy okręgu Warszawskiego. Część batalionu walczyła w pierwszych dniach sierpnia na Woli, część pozostała na Starówce. Po połączeniu od 7 sierpnia batalion bronił Starego Miasta w rejonie katedry, część batalionu wzięła udział w walkach o Dworzec Gdański, a następnie udała się do puszczy Kampinoskiej. Po upadku Starówki pozostali przeszli do Śródmieścia, gdzie bronili rejonu ul. Królewskiej i Dworca Pocztowego. Do niewoli dostało się około 200 członków batalionu